پسر زیبا
اعتیاد موضوعی است که در موارد زیادی به آن اشاره شده ولی این مسئله در فیلم "پسر زیبا" به شکل خوبی نشان داده شده است. از آنجا که داستان هم از دید پسر آلوده به اعتیاد (تیموتی شالامی) و هم از دید پدر (استیو کارل) روایت شده، مسئله از دو منظر مختلف بررسی می شود که باعث می شود دید جامعی نسبت به این معضل صورت پذیرد. سکانس هایی تنش زا و احساسی در این فیلم وجود دارد اما در کل نمی توان گفت فیلم به این موضوعات به خوبی پرداخته است.
این فیلم خط سیر مستقیمی را طی می می کند و خیلی مخاطب را وارد پیچ و تابهای داستان نمیکند و به همین روی ممکن است در برخی موارد یا در بیان احساسات غلو صورت گیرد و یا در موارد جزئی، مخاطب خسته شود.
شاید موضوع و یا مواردی دیگر به خوبی در این فیلم نشان داده نشده باشند ولی دو بازیگر اصلی آن به شدت مخاطب را جذب بازی خود می کنند.
کارل و شالامی به خوبی تقابل میان سفید و سیاه را که در قالب پدر و پسر آمده نمایش می دهند. البته کارل تجربه دارد و در حالیکه بازیگری اصولا کمدین شناحته می شود، نقش احساسی را به خوبی به خورد بینند می دهد این در حالی است که شالامی آنقدر تجربه ندارد ولی در همین مدت 3-4 ساله فعالیت خود بعد از بازی درخشان در فیلم "مرا با نام خودت صدا بزن" به شدت مورد توجه قرار گرفته و می توان گفت یکی از پدیده های نوظهور سینما شناخته می شود.
در مجموع نمی توان گفت این فیلم جزو بهترین فیلم هاست اما از طرفی نمی توان دیدنش را پیشنهاد نکرد به خصوص در جامعه امروزی که اعتیاد گریبان گیر خیلی از خانواده ها شده است.
