میان ستاره ای
به شخصه به غیر از فیلم "دانکرک" و "بی خوابی (Insomnia)" ، از طرفداران کریستوفر نولان هستم و یکی از بهترین کارهای وی همین فیلم میان ستاره ای است.
از مهمترین موارد این فیلم تطبیق موضوع آن با علم و واقعیت داستان ماجراست که می شود گفت این موضوع تا 90 درصد رعایت شده است و در مواردی که علم حرفی برای گفتن نداشته، تخیل نویسنده باعث ایجاد یک داستان مهیج و باورپذیر شده است.
البته مواردی در بین صحبتهای بازیگران و ... دیده می شود که مقداری مسئله را غیر واقعی جلوه می دهد (مثلا توضیح خم کردن کاغذ برای عبور از کرمچاله)، اما به هر حال باید بدانیم که با یک اثر هنری و فیلم سینمایی طرف هستیم نه صرفا یک کتاب علمی و به عنوان یک فیلم، نولان توانسته موضوعات علمی و تخیلی را به خوبی در کنار احساسات بیان کند و بتواند مانند بقیه کارهایش چشمان بیننده را به پرده سینما نگه دارد.
متیو مک کانهی در این فیلم یک بازی زیبا را به نمایش گذاشته و در سکانس های احساسی به خوبی عمل کرده و بار فیلم را در مواردی به تنهایی به دوش کشیده است. جلوه های ویژه استفاده شده به شدت قوی و باور پذیرند و همین باعث شده که این فیلم در هشتادوهفتمین دوره جایزه اسکار، این جایزه را در این بخش نصیب خود کند.
موضوع اساسی این فیلم موردی است که بشر به زودی با آن رو به رو خواهد شد چه بسا امروزه هم مشکلاتی برای وی بوجود آمده که بحث آب، غذا و هواست. فارغ از تکنولوژی و پیشرفت علم، بشر به سمتی می رود که باید ازتمام امکانات خود بهره بگیرد تا بتواند فقط زنده بماند.
نولان به سادگی و در قابی کوچک، یکی از باورناپذیرترین و غیرقابل فهم ترین حقایق را با تخیل خود پرورش داده و به بهترین شکل به مخاطب نشان می دهد.
