لئون حرفه ای
"در قسمتهایی از این متن، فیلم اسپویل شده است"
اگر زیرکی ژان رنو و تواناییش در خلق شخصیت لئون را کنار بگذاریم، به بازی بسیار زیبای ناتالی پورتمن می رسیم که با وجود سن کمی که دارد خیلی خوب می شود درکش از نقش و موقعیت ماتیلدا را احساس کرد.
شخصیت لئون یک آدم خجالتی و ساده را نمایش می دهد و این اطمینان به بیننده داده می شود که در این فیلم خبری از تجاوز یا تعرض از سمت لئون به ماتیلدا وجود ندارد و یک حاشیه امن را ایجاد می کند تا آن حس دوست داشتن و علاقه ای که به بیننده منتقل می شود به سمت دوست داشتن پاک و بدون غرض پیش برود.
یک فرد جنایتکار که در کنار کار خودش شخصیتی بسیار احساسی دارد و می شود با توجه به روایت داستان به این نکته پی برد که موقعیت لئون عامدانه بوجود نیامده و به دلیل آشنایی با آدمهای نادرست پدیدار گشته است.
در مقابل لئون، نورمن (گری اولدمن) قرار دارد که در ظاهر یک افسر مبارزه با مواد مخدر، کار قاچاق مواد انجام می دهد و خیلی خوب ظاهر و باطن این دو شخصیت در تضاد باهم نمایش داده می شود و این را بیان می کند که نباید از روی ظاهر و شغل افراد، باطن و ذاتشان را قضاوت کرد.
مهمترین چیزی که در این فیلم به چشم می خورد، عشق و دوست داشتن عمیق است و اینکه دوست داشتن حد و مرزی ندارد. این دوست داشتن اگر واقعی و از عمق وجود باشد، می تواند تا جایی پیش برود که انسان به خاطر عشقش همه چیز حتی خودش را تغییر دهد و در نهایت جانش را در خطر بیندازد.
سکانسی که لئون در پایان فیلم در مقابل نورمن قرار می گیرد فوق العاده احساسی است و مکمل تمام صحنه های عشق بازی لئون و ماتیلداست و نشان می دهد همه ی آن صحنه ها واقعیت داشته و لئون از عمق وجودش ماتیلدا را دوست داشته است.
با خواندن درباره ی این فیلم به هیچ وجه نمی شود درک عمیقی از آن پیدا کرد. خیلی ساده در چند خط می شود تمام فیلم را بیان کرد و هرکس این بیان را بخواند به این نتیجه می رسد که فیلمی بسیار معمولی پیش رویش قرار دارد. در حالیکه با دیدنش به این نتیجه می رسد با یک درام فوق العاده روبروست که چالشهای دوران بلوغ یک نوجوان را بیان می کند و در نهایت روایتگر مسیر رستگاری و تکامل برای شخصیت جنایتکار فیلم است.
